Երեւանի թիվ 6 հրշեջ-փրկարարական ջոկատի խմբի պետ, փ/ծ կապիտան Լուսինե Սահակյանն այն կանանցից է, որն իր մասնագիտական աշխատանքում ոչ ոքի չի զիջում։ Արդեն 6 տարի դեպքի վայրում անտրտունջ աշխատում է բնակչության հետ, պարտաճանաչ կատարում ցանկացած հրաման։ Կարգապահ բնավորությունը հորից է ժառանգել։ Բայց երբ հերթը հասնում է խոհանոցին, Լուսինեն սիրով «վայր է դնում» ուսադիրներն ու զարմացնում իր հմտություններով։ «Երկար տարիներ Գերմանիայում էի ապրում ու աշխատում։ Եվրոպացիներն արագ սննդի սիրահար են, ես էլ էի նրանց նմանվել։ Ծառայակից ընկերներս միշտ կատակով հիշեցնում են, որ իրենց ստամոքսի հաշվին տան կին դարձա»,- ժպիտով պատմում է խմբի պետը։

Միշտ հմայվել է փրկարարի համազգեստ կրող գերմանուհիներով։ Եվ երբ 2007 թվականին Հայաստան վերադարձավ, առանց երկմտելու դիմեց Ճգնաժամային կառավարման պետական ակադեմիա՝ զուգահեռ աշխատանքի անցնելով նաեւ թիվ 3 հրշեջ-փրկարարական ջոկատում։ Ընտրած մասնագիտության՝ քաղաքացիական պաշտպանության գծով այդպես էլ չշարունակեց․ գրասենյակային աշխատանքն իրենը չէր, իսկ փրկարարության մեջ ադրենալինի մեծ չափաբաժին կար։

Առավել մանրամասն՝ այստեղ