Չընդհատվող կրակոցների, դիրքերում միակ որսորդական հրացանի համար հերթ կանգնած կամավորների, ռմբակոծությունից նկուղներում ապաստանած հարազատների մասին են Տավուշի մարզի սահմանամերձ Բերդ քաղաքում ծնված Արամայիս Քոսակյանի երիտասարդության հուշերը։

Ղարաբաղյան շարժման տարիներին, երբ Ադրբեջանի տարբեր շրջաններից  հայեր տեղափոխող ավտոբուսներն ու զինվորական «Կամազ» մեքենաները կանգնում էին Բերդի կենտրոնական հրապարակում, եւ տեղացիներն իրենց տուն էին ուղեկցում «սավանների» մեջ փաթաթված անօթեւաններին, բոլորը հասկանում էին, որ հայ ժողովրդի անվտանգ գոյության հարցն է դրված։

Առավել մանրամասն՝ այստեղ